Msza św. Wieczerzy Pańskiej, którą dzisiaj uroczyście sprawowali w świątyni nasi Duszpasterze - Ks. Proboszcz Henryk Szwajkowski i Ks. Paweł Grąbczewski, otwiera ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE. Podczas tych dni w sposób szczególny zatrzymujemy się nad tajemnicami Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. Święta Wielkanocne mają głęboką wymowę, której nie sposób zrozumieć bez nawiązania i odniesienia do Starego Testamentu.
W dawnych wiekach Żydzi dostali się do niewoli egipskiej. Egipcjanie bardzo uciskali Izraelitów, którzy gorąco modlili się do Boga o wyzwolenie. Bóg wysłuchał modlitwy swego ludu i uwolnił Izraelitów spod władzy faraona. W wieczór poprzedzający wyjście z Egiptu Izraelici mieli spożyć Paschę na cześć Pana. Zabijano Baranka, którego krwią skrapiano drzwi domostw na znak, że w tym domu mieszkają czciciele Boga. Pan nakazał, by na pamiątkę wyjścia Izraelitów z niewoli Egipskiej, Żydzi spożywali Paschę co roku.
Jezus jako Żyd wierny nakazom Boga zasiadał co roku wraz z uczniami, by spożywać Paschę. Ostatnie święta były jednak dla Niego szczególne. To On – Jezus, miał być Barankiem zabitym w czasie Paschy. Jego Krew miała stać się znakiem oczyszczenia i uwolnienia od grzechu; miała być znakiem wierzących w Niego.
W przeddzień śmierci, zgodnie ze zwyczajem, zasiadł z uczniami, by spożyć Paschę. Była to niezwykła Wieczerza, w czasie której Jezus ustanowił dwa sakramenty: Eucharystię i Kapłaństwo. Chciał na zawsze pozostać ze swymi uczniami na całym świecie, dlatego ukrył się pod postacią chleba i wina, które przez ręce kapłana stają się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa.
Po spożyciu Ostatniej Wieczerzy Jezus poszedł do Ogrójca, aby tam spędzić ostatnią noc na samotnej modlitwie. Zabrakło Mu nawet przyjaznej obecności umiłowanych uczniów, którzy zmęczeni całodziennymi przygotowaniami do święta Paschy szybko zasnęli. Tylko pot i krople krwi spływały z czoła udręczonego śmiertelnym lękiem Chrystusa.
Upamiętniając to wydarzenie, na zakończenie Mszy Wieczerzy Pańskiej przenieśliśmy Najświętszy Sakrament do ,,CIEMNICY”. Chcemy rozpamiętywać ostatnie chwile ziemskiego życia Jezusa i razem z Nim pogrążyć się w modlitewnym czuwaniu.